رئیس انجمن علمی مددکاران: همجنس‌گرایان تمام خصوصیات انسانی را دارند؛ هم انسانند، هم آرام‌ترند و هم آزارشان به کسی نمی‌رسد.
تاریخ نشر :
توضیح وبسیات همجنس گرا: این مصاحبه در نامه نیور منتشر شد و سپس اکثر رسانه های اینترنتی ایران آن را مانند معمول بازنشر کردند ولی پس از مدتی از تمام سایت ها حذف شد.
بخشی از مطالبی که درباره همجنس گرایان در این مصاحبه گفته شده درست و دقیق نیست ولی دست کم نگاه انسانی مصطفی اقلیما رئیس انجمن علمی مددکاران که در این گفتگو وجود دارد قدمی است رو به جلو.
منبع : http://namehnews.ir
آیدین پورخامنه: سنگینی نگاه‌ها هیچ لذتی برای قدم‌زدن باقی نمی‌گذارد. باید هرچه زودتر به خانه برسد، اما در خانه نیز آرامش منتظر او نیست. تلاش کرد تا کارشناسی‌ارشدش را بگیرد و نگاه جامعه را به خود تغییر دهد، اما پس از 2 سال هنوز بیکار است. عرشیا کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی، همجس‌گرایی است که 3 زبان را به خوبی زبان مادری صحبت می‌کند، سال‌هاست در جامعه جایی برای خود پیدا نکرده است. جایگاهی که برای هیچ یک از همجنس‌گرایان تعریف نشده است. با دکتر مصطفی اقلیما، رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی ایران در این باره به گفت‌وگو نشستیم. اقلیما در گفت‌وگو با خبرنگار «نامه نیوز» در این باره به مشکلاتی که پیرامون این قشر از جامعه شکل گرفته است اشاره کرد.
آقای دکتر! همجنس‌گرایان در ایران هم وجود دارند. از نظر شما تعریف همجنسگرا چیست و ما چه کسانی را همجنسگرا می‌دانیم؟
در همه جای دنیا از نظر آزمایشگاهی و بدنی و فیزیولوژی، افراد همجنسگرا را مورد بررسی قرار داده‌اند. خصوصیت بدنی این افراد با بقیه فرق می‌کند. این تفاوت از آنها را نه آدم خلافکار و نه گناهکار می‌سازد. ظاهری مردانه و حالت زنانه دارند یا ظاهری زنانه با حالت مردانه. این اختلاف بدنی است. مثل اینکه یکی قد بلند و یکی قد کوتاه است و نمی‌شود گفت که فرد قد کوتاه آدم خوبی نیست و طردش کنیم.
یعنی شما می گویید همجنس‌گرایی یک امر ناخواسته است و برخورد جامعه با این افراد مناسب نیست؟
متاسفانه افراد تحصیل‌کرده جامعه قرن بیست و یک افکار قرن دهم خود را حفظ کرده‌اند. اگر فردی پولدارتر باشد دنبالش می‌روند تا امتیاز به‌دست بیاورند و اگر فقیر باشد تو سرش می‌زنند. ولی نگاه نمی‌کنند که خدا انسان‌ها را آفرید و می‌گوید به رنگ، قد، پول و لباس نگاه نکنیم بلکه انسان‌ها را بر اساس انسانیت ببیند. متاسفانه در قسمت دستگاه‌های فرهنگی و دانشگاهی آموزش لازم به افراد داده نمی‌شود تا جایی که عده‌ای از افراد بدون آگاهی لازم در پست‌های اداری قرار می‌گیرندکه تخصصی در زمینه خاصی ندارند؛ کسانی که ممکن است حرفی بزنند که نه تنها به جامعه آسیب برسد بلکه مشکلات آن را نیز افزایش دهد.
دیدگاه جامعه ایران و خانواده‌ها در مقایسه با دیگر نقاط جهان به چه صورت است؟
اگر واقعیت آنان را از لحاظ پزشکی بررسی کنیم نمی‌توانیم حق زندگی اجتماعی را از فردی که بدنی با این خصوصیات دارد بگیریم. اینها روانی و دیوانه نیستند و هر کدام برای خود در اجتماع جایگاهی دارند و به کاری مشغولند. رفتار ما، خانواده و جامعه باعث فشار بر این افراد شده و آنان را فراری می‌کند. این افراد روانی و دیوانه نیستند. زندگی با خانواده‌هایی که از داشتن اینگونه فرزندان خجالت می‌کشند و همچون بیماران جزامی با آنها برخورد می‌کند بسیار دشوار است.
عمل جراحی در میان همجنس‌گرایان برای حل مشکلاتشان رواج یافته است. به نظر شما این موضوع تا چه اندازه می‌تواند به این افراد کمک کند؟
اگر ما در زندگی این افراد دخالت نکنیم، زندگیشان مشکلی ندارد. عمل جراحی مشکل همجنس‌گرایان را 10 برابر می‌کند چرا که فیزیولوژی بدن آنان خراب می‌شود و در نتیجه آسیب‌پذیری بیشتری خواهند داشت. با این همه تغییر جنسیت می‌دهند که کسی در خیابان مزاحمشان نشود و بتوانند کار پیدا کنند. برای مثال فرض کنیم فرد همجنسگرا با بالاترین مدرک و نمره 100 برای یک کار اقدام کرده و فردی دیگر با نمره 10؛ بی‌شک فرد همجنسگرا در این انتخاب رد می‌شود. آیا مردی را که خدا با صدای نازک آفریده ما باید تنبیه کنیم؟ وقتی کودکی معلول به دنیا می‌آید باید خانواده را تنبیه کنیم که چرا کودک معلول است؟ این خواسته خدا بوده. خدا همانطور که زیبا به وجود می‌آورد دیگری را هم زشت می‌آفریند. آیا آفریده خدا را تنبیه می‌کنیم؟ ما چطور می‌توانیم به آفریده خدا آسیب برسانیم؟ این خودخواهی و آگاهی‌نداشتن است. اگر قوانینی که داریم برای همه یکسان اجرا می‌شد و مسئولین نظارت صحیح داشتند، همه انسان‌ها طبق دین اسلام با هم برابر می‌شدند. همجنس‌گرایان تمام خصوصیات انسانی را دارند؛ هم انسانند، هم آرام‌ترند و هم آزارشان به کسی نمی‌رسد، از چه ایراد می‌گیریم؟ چون لحن صحبت متفاوتی دارند باید ایراد بگیریم؟ باید به آنها کار ندهیم.
مهم‌ترین مشکل این افراد در جامعه چیست؟
کافی است این افراد وارد جامعه شوند تا از ادارات و پلیس مزاحمشان شوند. در خانه پدر و مادر اذیت می‌کنند، فامیل مسخره می‌کنند، هیج جا کار نخواهند داشت. پس چه کار کنند؟ ما این انسان‌ها را زنده به گور کرده‌ایم. ما انسان‌های درون جامعه که حس انسانی و دینی داریم این افراد را کشته‌ایم. حق همه چیز را از آنها گرفتیم و نمی‌دانیم برا ی چه این کار را می‌کنیم. ما ناخودآگاه این حق را از آنان گرفتیم. این رفتار اسلامی و انسانی نیست.
همجنس‌گرایان در گذشته هم وجود داشتند. چرا جامعه به یک باره با این افراد به مشکل خورد؟
قدیم کسی با همجنس‌گرایی مشکلی نداشت و افراد با هم زندگی می‌کردند. مثل افراد معلول ذهنی روستا که کارهای زیادی هم می‌کردند و هیچ کس، دیگری را طرد نمی‌کرد. از زمانی که جامعه ماشینی و شهری شکل گرفت ما به لباس و مدرک هم احترام گذاشتیم و برای پول یکدیگر ارزش قائل شدیم، انسانیت از بین رفت. ماشین‌ها را برای عصر جدید از بین بردیم و ارزش‌هایمان را تغییر دادیم. وقتی به انسانی نگاه می‌کنیم می‌بینیم چقدر پول دارد؟ کجای شهر خانه دارد و چه پست و مقامی دارد. اسلام در هیج جایی انسان‌ها را اینطور نمی‌سنجد. به رنگ و روی انسان‌ها توجهی ندارد بلکه برای کارکرد آنان ارزش قائل است.
برای از بین بردن تابوهای جامعه چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم؟
نگاهی که به این افراد می‌شود باعث به وجود آمدن تفکر بد نسبت به این افراد شده است. فرد همجنسگرا به خاطر رضایت خانواده تن به عمل جراحی می‌دهد. من با آنها صحبت کرده‌ام، هیچ مشکلی ندارند و این خانواده‌ها هستند که می خواهند فرد جراحی کند تا فامیل حرفی در این باره نزنند. من دوباره تاکید می‌کنم که این افراد بیمار روانی نیستند؛ سلول‌های یک قسمت از بدنشان رشد بیشتری دارد و رشد در قسمت دیگر کمتر است.
رسانه‌های فرهنگی تلاش می‌کنند از طریق ساخت فیلم تا حدودی این قشر از جامعه را به مردم معرفی کنند. «آتش بس» و «آینه‌های روبرو» از آن دست است. چقدر در این زمینه موفق بوده‌ایم؟
مردم با این افراد آشنا شده‌اند ولی تا زمانی که دولت میان این قشر از جامعه با سایرین تبعیض قائل می‌شود، مشکلاتشان حل نمی‌شود چرا که فرهنگ‌سازی، تبلیغات و اشتغال با دولت است، وقتی افراد وارد جامعه شوند و توانایی‌های خود را به منصه ظهور برسانند، این حالت از بین خواهد رفت و نگاه مردم نیز تغییر می‌کند.