درخواست برای احترام و قضاوت نکردن اشتباه است

قضاوت

هر انسانی به صورت روزانه در موضوعات کوچک و بزرگ نیاز به قضاوت کردن و قضاوت شدن دارد. برای مثال وقتی ما لباس مرتب می پوشیم و سر کار می رویم انتظار داریم در مورد ما قضاوت شود که به نظم و تمیزی اهمیت می دهیم. وقی کسی در خیابان ما را صدا می کند، اگر این فرد چاقویی خونین در دست داشته باشد ممکن است پا به فرار بگذاریم، ولی اگر این فرد به نظر بیمار و بد حال بیاید ممکن است به سوی بدویم تا کمکش کنیم، در حالی که فرد اول ممکن است قصد بدی نداشته باشد و فرد دوم ممکن است در حال نقش بازی کردن باشد. ما چاره ای نداریم جز اینکه با امکانات در دسترس قضاوت کنیم و تصمیم بگیریم. مهم این است که ما نمی توانیم بر اساس قضاوت شخصی به دیگران آسیب برسانیم و آنها را شامل تبعیض کنیم.

احترام

متاسفانه این واژه ای است که مفهوم خود را در میان ترجمه فارسی و انگلیسی از دست داده. احترام چیزی است هر فرد شخصا ممکن است با عملکرد مثبت خود در طول زندگی به دست بیاورد. برای مثال اگر من فرد مهربان، امین، راستگو و دادگری باشم ممکن است بعضی افراد تصمیم بگیرند که به من احترام بگذارند یا نگذارند. محترم شمردن افراد یک وظیفه نیست. در مورد محترم شمردن "عقاید"، این کار کاملا اشتباه است. عقیده هر چقدر هم که درست و ارزشمند باشد قابل احترام نیست. همان طور که قوانین ریاضی و فیزیک قابل احترام نیستند. عقیده باید با صبوری شنیده و سپس تائید و تاکید یا تکذیب و نقد شود.

آنچه بجا و درست است این است که ما با ادب و گشاده رویی با افراد برخورد کنیم نه لزوما با احترام، و در مورد عقاید با فکر باز آنها را بشنویم نه با احترام. آنچه در غرب رایج است احترام نیست، بلکه رواداری است. متاسفانه مفهوم واژه های رواداری و احترام در بین زبان انگلیسی و فارسی جابجا شده. ما باید نسبت به روش زندگی و افکار و سخنان افراد روادار باشیم. روش زندگی من به عنوان یک همجنس گرا نمی تواند پایه محترم بودن من باشد، من در غرب تنها به عنوان یک همجنس گرا محترم نمی شوم، بلکه مورد رواداری قرار می گیرم. در مورد غیر همجنس گرایان نیز چنین است و شما تنها به دلیل اینکه مثلا دگرجنس گرا هستید دارای احترام نمی شوید.

احترام نگذاشتن به معنی بی ادبی و بد دهنی و تبعیض نیست. برای مثال فرد ممکن است برای یک مسلمان یا یک فاشیست احترام قائل نباشد اما وقتی با یک مسلمان یا یک فاشیست سخن می گوید آداب رایج را رعایت کند و رفتار و حرکاتی از خود نشان ندهد که سبب رنجش و آزار فرد مقابل شود.

عدم تبعیض حقوقی و رواداری

اینها واژگانی هستند که ما باید به دنبال آن باشیم. عدم تبعیض حقوقی نشان می دهد که ما چه توقعی از حاکمیت داریم و رواداری نشان می دهد درخواست ما از افراد جامعه چیست. عدم تبعیض حقوقی و رواداری واژگانی هستند که مشکل و راه حل را به درستی بیان می کنند.

نویسنده: فردریک پدرام