خواسته هایی که می توان از حکومت داشت

جدا از اینکه چه حکومتی در ایران حکم فرما و چه آینده ای در انتظار ما است، لازم است به عنوان افراد همجنس گرا ذهن روشنی درباره خواست های خود داشته باشیم. فهرست کردن خواسته ها دست کم به مشخص شدن راهی که باید پیموده شود کمک خواهد کرد. در سرفصل های زیر خواسته هایی که جنبه خاص برای افراد همجنس گرا دارند مشخص شده اند.

آزادی

آزادی یک خواست بسیار عمومی است ولی تجربه تاریخی نشان داده حکومت ها می توانند تفسیری از آزادی کنند که در تضاد با منافع افراد همجنس گرا باشد.

آزادی سبک زندگی

افراد باید بتوانند در محدوده زندگی فردی عاملیت و آزادی تقریبا مطلق داشته باشند. قوانین به صورت کلی نباید سعی در کوچک کردن محدوده خصوصی و پیوست آن به محدوده عمومی داشته باشند.

در فضای عمومی نیز باید تا جای ممکن سعی شود اولویت به عاملیت و آزادی فردی داده شود. قانون گذاری برای رفتار و روابط داوطلبانه افراد باید به حداقل کاهش یابد.

آزادی تشکل و فعالیت مدنی

حقوق و آزادی های عمومی نباید به شکلی تعریف شوند که در نتیجه آن همجنس گرایان نتوانند امکان ایجاد تشکل های سیاسی و مدنی مستقل را داشته باشند.

برابری قانونی

حکومت نباید امتیازات یا محدودیت هایی را از طریق قانون گذاری یا سیاست گذاری اعمال کند که سبب نابرابری میان شهروندان بر اساس همجنس گرا بودن یا نبودن شود.

عدم ثبت قانونی ازدواج همجنس گرایان و پیامدهای آن بر روی زندگی زوج های همجنس گرا، از نظر حقوقی و اقتصادی، مصداق نابرابری قانونی است. قرارداد ازدواج رسمی در حل مسائلی مانند ارث، تقسیم اموال پس از جدایی، مهاجرت، حق تصمیم گیری برای زوجی که در بیمارستان بیهوش است، حق دفن جسد، و بسیاری موارد دیگر تعیین کننده است.

عدم دخالت حکومت

لازم است حکومت کمترین میزان دخالت در مسائل فردی و اجتماعی همجنس گرایان را داشته باشد. جماعت همجنس گرایان بسیار متنوع و پیچیده است، و گاهی حتی تلاش حکومتی برای بهبود شرایط همجنس گرایان می تواند نتایج نامطلوب داشته باشد.

بهتر است امور مربوط به همجنس گرایان به جامعه مدنی سپرده شود و حکومت از درخالت فرهنگی و اقتصادی به منظور اثرگذاری بر روی جماعت همجنس گرایان خودداری کند.

نویسنده: فردریک پدرام