روز از شب گذشته بود، اسمی نداشت

کتاب، دو بخش دارد: «دفتر تبعید و فراموشی»، شعرهای لبریز از قضاوت‌های شخصی رامتین شهرزاد هستند از پناهجویانی که همراه‌شان نزدیک به دو سال را در شهر دنیزلی گذراند.

بخش دوم یا «دفتر روز از شب گذشته بود اسمی نداشت»، شعرهای شخصی‌تر او هستند از حس‌های درونی‌اش در روزها و لحظه‌های جدایی از سرزمین مادری، دوست و آشنا و فامیل و کار و زندگی و از نو ساختن و بر پا کردن زندگی برای نه یک مرتبه، نه دو مرتبه، نه سه مرتبه، بلکه چهار مرتبه از صفر.